Миний санаж байгаагаар Анжей ямагт нүүр ам нь хөхөрчихсөн сургуулиасаа ирдэг байлаа. Хөх няц гэхээсээ илүү хөмсөг нь задарчихсан, уруул нь цусанд омголтоод хатчихсан, бас доголчихсон ирнэ. /Заримдаа хоёр хөл нь/ Хэдийгээр бид насан туршдаа хамтдаа амьдарч байсан ч надтай бол нэг их яриад байхгүй, тэгсэн атлаа бас намайг гомдоодоггүй байлаа. Миний хувьд ээж, аав, ах гээд элэг бүтэн гэр бүлтэйгээ амьдардаг байлаа. Нэг л өдөр бүх зүйл өөрчлөгдөнө гэдэгт би огт итгэж өгөхгүй байв.
Үгүй ээ, худлаа юм байна. Нэг өдөр биш, бүх зүйл жилийн өмнө буюу намайг 17 настай байхад эхэлсэн юм. Анжей тэр үед 18 хүрсэн байлаа. Тэрбээр ердийнхөөсөө илүү оройтож ирэв. Мэдээж зодолдсон байлаа. Тэр яг л сурсан зангаараа хаалгаа чанга савж, түүний өрөөний зүгээс хонгилоор салхи сийгнэ. Тэгэхээр ах маань гэртээ ирсэн гэсэн үг. Тэрбээр нүүрнийхээ халтарыг угааж, хувцсаа сольж, хөхөрсөн, маажуулсан газраа тос түрхсэний дараа /тэр миний нүүрний тосыг нууцаар авч түрхдэг байлаа, намайг анзаардаггүй гэж боддог биз/ юу ч болоогүй юм шиг ширээнд ирж суудаг байв.
Ингээд тэр өдөр Анжей ирдэгээрээ ирээд, гэхдээ энэ удаад өрөө рүүгээ биш харин угаалгын өрөө рүү үсрэн оров. Би гал тогоонд байсан бөгөөд дотуур хувцсаа сагсанд биш угаалгын машин дээр ил тавьчихсанаа саналаа. Мэдээж хэрэг би хонгил руу ухасхийв. Тэр хаалгаа гүйцэд хаагаагүй байгааг нь бодвол тэнд удахгүй бололтой. Би хаалга тогшлоо.
-Анжей, би нэг юм авмаар байна. Болох уу?
Тэр хариулсангүй. Тэр ер нь намайг үл тоомсорлох дуртай байв. Гэхдээ би дотуур хувцсаа нүдэнд ил харагдах газар үлдээж болохгүй байсан учир хаалгыг аяархан онгойлгов. Энд бага зэргийн тайлбар хийлгүй нь болохгүй нь. Манай эцэг эх Польшоос гаралтай, тэр тусмаа ямар нэг язгууртан гэр бүлээс. Шинэ мянган, Милен Фармер, МТВ суваг, тэр тусмаа ямар нэгэн сексийн хувьсгал тэдний сонирхлыг огт татдаггүй, тиймээс манай гэрт ямар нэг нүцгэн байдалтай зүйл байдаггүй байв. Өглөөний хоол гэхэд бид бүгд л бүрэн хувцастай байх бөгөөд тэр байтугай амралтын өдрүүдэд, зун +28 хэмийн дулаанд бид бөс даавуугар хувцасладаг байлаа. Эндээс үзвэл би ахыгаа хэзээ ч товч нь тайлагдсан задгай цамцтай байхыг нь хараагүй, тэр ч мөн адил намайг ил задгай хувцастай байхыг хараагүй билээ.
Ингээд би хаалгыг онгойлгов. Ажней толины өмнө бүсэлхийгээ хүртэл нүцгэн цаашаа хараад зогсч байлаа. Тэр зүүн гараа өргөөд цээжин дээрх шархаа харж, түүндээ хуруугаараа зөөлөн хүрч байв. Түүнийг ийм сайхан биетэй гэдгийг би мэдээгүй билээ. Хувцастай байхдаа тэр зүгээр л өндөр, гоолиг залуу шиг санагддаг байлаа. Үнэндээ би түүнийг ханатлаа харж, нүдээ ч салгаж чадахгүй байв. Тэр намайг толинд анзаараад, хөмсгөө зангидаж, огцом эргэн харав.
-Юундаа хараад байгаа юм?
Миний уур дүрсхийв. Мэдээж намайг барьсан ч төрсөн дүү рүүгээ хашгичих ёс хаана байна.
-Би тогшсон шүү дээ хэмээн би хэгжүүрхэв.
-Хариу хүлээлгүй ороод ирэхдээ яадаг байна хэмээн тэр толгой сэгсрэв.
-Би юмаа л авах гэсэн юм.
-Юу юм?
-Машин дээр.
Анжей миний заасан газар руу хараад дотуур хувцсыг минь аваад над руу сунгав. Намайг авч ч амжаагүй байхад хонгил руу түлхэж гаргаад араас минь хаалга савлаа.
-Бүдүүлэг амьтан хэмээн би хаалганд цохисон духаа илэхдээ шазруунаар хашгирав.
Ичгэвтэр энэ явдлыг би огт мартаж чадахгүй байв. Түүнтэй хонгилд зөрөх болгондоо, ширээний ард байхдаа түүний дүр төрх үргэлж нүдэнд минь харагддаг болов. Шөнө хананы цаанаас түүний ор чихран дуугарахыг хүртэл чагнахыг хичээнэ. Түүгээр барахгүй тэр миний сэтгэлийг зовоох болов. Түүнтэй харц тулгарах болгондоо би ямар нэг таагүй ч гэмээр мэдрэмжийг мэдэрнэ. Хоёр ч удаа түүнийг зүүдлэв. Сэрэхдээ хамаг цамц минь норсон, бас гэдэсний доохно талд зовлонтой гижиг намайг зовооно.
Сурлагын минь дүн маш дордлоо. Миний анхааралгүй, салга болсныг багш нар сануулах болов. Эргэн тойронд минь сүргээрээ эргэлдэх залуучууд миний анхаарлыг огт татахаа болив. Тэр байтугай наймдугаар ангиас надад таалагдаж эхэлсэн ч огт халдашгүй байдаг Димаг хүртэл тоохгүй болж эхэлтэл тэр намайг гэнэт бүжгэнд урив. Би чадахгүй гэж түүнд хэллээ. Харин ухаан орохдоо толгойгоо шаах шахав. Энэ чинь юу болоод байна аа? Би гэр рүүгээ яг л зомби шиг царайлчихаад алхаж явлаа. Миний царай муу байна гэж хэлээд намайг хоёр ч хичээлээс чөлөө олгон явууллаа.
Гэрийнхээ босгыг алхаад би тайвшран санаа алдлаа. Гэрт нам гүм байна гэдэг би дор хаяж хоёр цагийн турш ганцаараа байна гэсэн үг. Тайвширч, сэхээ орж, амрах хангалттай цаг гэсэн үг. Би гутлаа тайлж, өрөөнийхөө хаалгыг маш том онгойлгож ороод шүүгээнээсээ хамгийн нарийхан өмдөө гаргаж углав. Өөрөөрөө бахархах боломж гарлаа л гэсэн үг. Миний бие бялдар гоолиг, шилжилтийн нас надад бүр илүү таатай хандсан гэж хэлж болно. Хөл минь урт, бас тэгшхэн, нарийхан бэлхүүстэй, том хөхтэй, үс өтгөн бас дуулгавартай.
Би цоо шинэ цасан цагаан хөхөвч гаргаж ирээд цамцаа тайлж хаяад нурууныхаа арын товчийг дуугарган тайллаа. Улмаар толинд хараад гайхсанаасаа чичирч эхлэв. Дараа нь хөгжмийнхөө дэргэд үсрэн очоод Мадоннагийн ая тавив. Би сайн бүжиглэдэг байсан, гэхдээ энэ өдөр ямар нэг онгод орсон гэлтэй байлаа. Би толины өмнө эргэлдэж, ташаагаараа эргүүлэн, таашаалаасаа болж нүдээ анин өөрийнхөө тухай бодож байлаа. Хэрэв тэр бүдүүлэг амьтан намайг яг одоо харсан бол ахиж муухай ааш гаргахгүй байсан даа.
Би хэтэрхий их үүндээ автсан тул Мадоннагийн ая Жексоны миний хайртай дуугаар солигдсоныг анзаарсангүй. Санаандгүй нүдээ нээгээд бараг л дороо үсэрчихсэнгүй. Миний өрөөнд Анжей зогсч байлаа. Гэтэл би өдөөс нь хагас нүцгэн, дур сэрэл нь хөдөлчихсөн зогсч байдаг. Буйдан руу гүйж очоод халатаа шүүрч аван “Зайл, эндээс” гэж хашгираад хаалгаа тас хийн хаах сэхээ байсангүй. Би гадас шиг зогсчихоод тэнэг царай гарган амьсгаадаж байлаа. Тэр над руу дөхөж ирэхэд хойшоо ч ухарсангүй. Түүний царай тун хачин байв, уйтгартай атлаа нууцлаг.
-Чи надтай бүжиглээч гэж тэр гуйв.
Би нүдээ анивчив. Тэр тушаасангүй, харин гуйж байна шүү дээ. Намайг нүдээ цавчиж байх хооронд тэр миний бэлхүүсээр тэвэрлээ. Санаандгүй байдлаар арьс шүргэлцэхэд хамаг биеэр минь цахилгаан гүйв. Мэдээж нимгэн даавууны цаанаас хөхний товч сэрийн хатуурч, хамаг бие минь халуу шатав. Анжей намайг анзаараагүй мэт дүр эсгэв. Би түүний өргөн мөрөн дээр гараа тавиад түүнтэй хөлдөө нийлүүлэн найгалаа.
-Чи хэдийд ирэв? гэж арайхийн асуув.
-Чамаас өмнө хэмээн Анжей нүүр рүү минь харан хэлэв.
-Тэгэхээр…
-Тийм ээ, би бүгдийг харсан. Чамд маш их зохиж байна лээ гээд тэр харцаараа хөхөвч рүү минь заав.
Энэ бүхэн сайнаар дуусахгүй гэдгийг би таамаглаж байсан ч энэ хэцүү байдлаас хэрхэн гарах вэ гэдгээ эргэцүүлэхдээ гаднаа юу ч болоогүй юм шиг царайлав.
-Чи яагаад гэртээ байдаг билээ? Ямар нэгэн зүйл болоогүй биз?
-Зүгээр ээ. Ямар нэг таагүй зүйл олж мэдээд.
-Юуны тухай?
-Чухал биш ээ.
-Аан хэмээн би гүн бодолд автан хариулав.
-Агата, би чамд дээрээс л хэлэх гээд чадаагүй юм. Чи их хөөрхөн шүү гээд тэр хэлээд зогсов.
Би хэлгүй юм шиг л болчихов. Тэр над руу дөхөж, ор руу түлхэж байгааг ч анзаарсангүй.
-Чи маш тачаангуй гээд тэр мөрөвчийг минь буулгаж, дуугаа шивнэх мэт нам болгоод уруул руу минь дөхөв. Түүнээс Old Spice түрхлэг ханхийн ухааныг минь самууруулах шахав.
-Чи надад маш их таалагддаг гээд Анжей дээд уруулаараа миний дээд уруулыг шүүрэн аваад нүдээ анив. Энэ бүхэн маш зэрлэг байсан тул би ч мөн нүдээ аниж урагш түүн рүү зүтгэлээ. Дараа нь гэнэт биеэ татаж аваад нүдээ нээлээ. Надад тун аймшигтай байв. Хамаг бие минь саажсан мэт болж тун аймшигтай байлаа. Түүний тухай мөрөөдөж, шөнөөр хийсвэрлэн бодох нь нэг хэрэг, тэгтэл төрсөн ах чинь чиний уруулыг үнсэж, гэнэт чи хэдийгээр тэр хичнээн царайлаг ч чиний төрсөн ах тул хэзээ ч халдашгүй гэдгийг ухаарах бас өөр хэрэг. Хамгийн аймшигтай нь чи түүнийг маш их хүсч байдаг. Гэтэл эцэг, эх хоёрхон цагийн дараа эргээд ирнэ.
-Чи хэзээ ч хязгаарыг давахыг хүсч байгаагүй гээд тэр нүд рүү минь хараад шивнэв. Бид бүгд л онигор нүдтэй байхад Анжейгийнх ногоон, яг ээжийн утасны хайрцаг шиг өнгөтэй байдаг нь миний гайхлыг төрүүлдэг байв.
-Ямар нэг хориотой зүйл хийж, гэмтэй атлаа таатай зүйл хийхийг хүсч байсан уу гээд тэр нэг л хөдөлгөөнөөр миний өмдний товчийг тайлаад түүн рүү гараа шургуулаад өгзөгийг минь базаж авав. –Ингэх зүрх зориг чамд бий юу, Агата?
-Анжей, чи юу бодож олоо вэ? Одоохон тавь гэж би түүний гараас мултрахыг оролдов.
-Чинийхийг тайлж өгөх үү гэх нь тэр намайг дуулаагүй бололтой.
Нурууны ард түгжээ мултрах нь дуулдав. Тэр миний хөхөвчийг тайлахад түүний тохойн дээр дүүжлэгдэв. Тэр намайг бүдүүлгээр орон дээр түлхэж хэвтүүлэв. Аяархан хашгираад би түүнээс зугтааж булан руу шахагдан атиралдав. Гэвч Анжей туйлын эрээ цээргүйгээр намайг хөлнөөс минь чангаалаа. Сэхээ авч амжаагүй байтал миний гарыг тэрбээр хөхөвчөөр минь уясан байлаа. Тэр миний өмдийг тайлав. Би түүний цээж рүү тийрсэн ч Анжей зөвхөн инээмсэглээд өөрийнхөө цамцыг тайллаа. Тэр ер бусын үзэсгэлэнтэй байлаа. Миний ухаан самуурав. Энэ боломжийг алдалгүйгээр тэр миний дотоожийг тайлав. Би түүнээс:
-Анжей, хэрэггүй. Боль гэж гуйлаа.
-Биеэ сулла. Чи надад саад болоод байна.
Хэзээ ч үгүй гэж би бодохдоо хамаг хөлөө чангалав.
Анжейгийн нүд нь гялалзаж, улмаар хоёр гарыг минь толгойны ар руу болгоод уруулд минь уруулаа хүргэв. Нүд минь харанхуйлж, би ямар нэг зүйл хэлэхийг оролдсон боловч амьсгалж чадахгүй болов. Хамаг бие минь надад мэдрэгдэхээ байв. Тэр гэдэсний доохно тал руу мөлхөж, улмаар хэлээрээ хэлүүг минь ядах юмгүй оллоо. Би байдгаараа хотойж, дуу алдав. Миний тэнд урьд нь хэн ч хүрч байгаагүй, бүх найз залуучууддаа би үсрээд л арын халаас руу гараа хийх боломжийг л олгодог байсан билээ. Яг л үхэж байх шиг санагдаж байв. Гэхдээ энэ үхэл амтай бөгөөд зовлонтой аж. Намайг онгон гэдгийг тэр мэдэх болов уу? Мэдэх байх, учир нь тэр над руу маш болгоомжтой, эхлээд зөвхөн өнөөхийнхөө талыг л харуулав. Дараа нь зогсч, миний чих рүү тонгойлоо. Би түүний зөөлөн амьсгалыг мэдэрнэ. Түүнийг цээжинд энгэр минь шүргэхдээ зүрх нь ямар хүчтэй цохилж байгааг мэдэрлээ.
-Агата гэж тэр шивнэхэд толгой минь эргэлээ. Тэр чихний омгоос зөөлхөн хазлаад эцэст нь тултал оруулав. Би өөрийн байдгаараа хашгирахыг сонсч, гарны уяас тайлагдахыг мэдэрлээ. Намайг энхрий зөөлөн давалгаа бүүвэйлэх мэт болов. Тэртээ хол хөгжим эгшиглэнэ. Бидний хөдөлгөөн хэдий чинээ хурдан, бас гүнзгий болох тусам ой ухаанд минь төдий чинээ багын дурсамж үзэгдэж эхлэв. Анжей бид хоёр 6-7 настай элсэн дээр цамхаг барьж байсансан: бидний төрсөн өдрүүд, бид нэг л өдөр нэг жилийн зайтай төрсөн. Ингээд бид 2 бялуун дээрх хоёр лааг нэгэн зэрэг үлээдэг байлаа. Намайг 13 хүрэхэд би өөрийн найз Максимыг гэртээ хоолонд урьсан. Тэр өдрөөс л Анжей над руу инээмсэглэхээ больж, харин сургууль дээрээ зодоон хийдэг болсон.
Хацрыг минь даган нулимс урсана. Би түүнийг байдаг чадлаараа тэвэрч, өөр рүүгээ татан тэвэрч байлаа. Юу юугүй ухаан алдах нь уу гэмээр сэтгэгдэл төрнө. Анжей үүнийг мэдрээд миний уруулд уруулаа хүргэж намайг тайвширтал удаан үнсэв. Дараа нь хацар дээрх нулимсыг минь арчлаа. Үнэндээ миний ухаан санаа орон гаран байсан тул тэр намайг хэрхэн хөнжлөөр хучаад духан дээр минь үнсээд гарч явсаныг бүдэгхэн санаж байна.
-Агатка, чи яаж байна?
Ээж маань намайг зузаан шилнийхээ цаанаас нухацтай ширтэнэ. Би үдийн хоолны үеэр л сэрэв. Хөнжил дээрх цус бараг байхгүй, хоёрхон дусал, гэхдээ л байв. Би угаалгын өрөө рүү орохоос ичиж байлаа. Тиймээс нойтон цаасаар арчиж, биеэ засаад гал тогоо руу оров. Гэр бүлээрээ ширээний ард сууж байлаа. Ээж, аав, ах. Бүгд л над руу харна. Би нүүрэндээ инээмсэглэл тодруулаад:
-Би зүгээрээ гэв.
-Анжей чамайг сургууль дээрээ халуураад хичээлээс чинь чөлөөлсөн гэж хэллээ. Чи юу болоо вэ гээд ээж сандлаасаа босч духан дээр минь гараа тавив.
-Бүх юм зүгээрээ, гээд суухдаа ах руугаа анхааралтай харав. Би сая унтчихлаа, тэгээд зүгээр байх аа.
-Нүдэн доогуур чинь бүлцийчихэж. Царай чинь цонхийгоод. Юу ч болоогүй биз дээ?
-Зүгээр ээ, ээж ээ.
Хоолны үеэр нэг балгыг ч залгиж чадсангүй. Анжей өтгөн хөмсөгнийхөө цаанаас над руу харж байтал миний гар чичирч эхлэв.
-Уучлаарай, би явлаа. Дотор муухайраад гэж би хэлээд босов.
-Бие чинь муу байгаа юм уу? гэж аав сандрав.
-Аав аа, зүгээр. Эмэгтэй хүнтэй л холбоотой. Би ээжид худал хэлэхгүй гэж би хэлэв.
Аав гайхан харлаа.
-Нээрээ, Агатка. Халуун чинь буурсан бол бид оройныхоо төлөвлөгөөг өөрчлөхгүй биз дээ хэмээн ээж асууж байна.
Дагзаар минь хүйт даана.
-Юун төлөвлөгөө билээ?
-Аав бид хоёр театрын билет авсан. Хагас цагийн дараа явна. Орой 11 цагт ирнэ. Ахтайгаа байж байх уу? Анжей, түүнд ямар нэг зүйл хэрэг болж магад гэлээ.
-Ээж, би хаашаа ч явахгүй ээ. Дүүгээ харна гэж тэр тайван хэлээд над руу харав.
Миний хөл гуйвав. Би өрөөндөө ороод хаалгаа саван хаалаа.
Ээж намайг үнсээд гарч одов. Хаалга хаагдлаа. Намайг эргэн харахад Анжей над руу харан зогсоно.
-Чи зүгээр үү? гээд тэр намайг мөрөөр минь тэврэв.
Дагзнаас авахуулаад хөл хүртэл нэг л таатай мэдрэмж гялсхийгээд өнгөрөхийг мэдрэв. Энэ чинь юу вэ?
-Агата, чи байдгаараа чичирч байна хэмээн тэр нүд рүү минь харлаа.
-Надад бүү хүр гэж би түүн рүү хашгираад угаалгын өрөө рүү ороод дотроосоо түгжлээ.
Бараг буцлам шахам ус ваннад дүүргэв. Угаалгын өрөө өтгөн ууранд умбав. Шүдээ зууж байгаад би ванн руу орж, нүдээ анин, гүнзгий амьсгаа авч байгаад доош суухдаа энэхүү гэмт хэргийн ул мөр, түүний тухай дурсамжийг түлэгдэн алга болоосой хэмээн найдна. Нүднээс нулимс асгарч, зүрх минь хоолой дээр гарч ирэн цохилно. Би төрсөн ахдаа дурласан. Энэ хамгийн аймар нь биш ээ. Би төрсөн ахтайгаа унтсан. Энэ явдал ахин давтагдана. Би өөрийгөө үзэн ядаж байлаа. Би байдгаараа хашгиран уйлж байлаа.
-Агата, юу болоод байна аа?
-Яв, цаашаа гэж хашгираад хоёр чихээ алгаараа дарав. Түүний дууг сонсохыг үнэхээр хүсэхгүй байна.
-Агата, одоохон онгойлго.
Би аавын сахлын татуургыг гаргаж ирлээ. Би татуургыг эргэдэн онгойлгож, иртэй хутгыг гаргаж ирлээ. Хэтэрхий халуун усанд байсан болохоор хөдөлж чадахгүй байлаа. Татуурганы төмөр эдүүд шалан дээр дуутай шуутай унав.
-Агата.
Нулимсаа залгин байж би хурц иртэй хутгыг гаран дээгүүрээ явуулахад ямар ч өвчин мэдрэгдсэнгүй. Цус улаан өнгөөр зам татуулах авч шарх төдийлөн гүнзгий байсангүй. Эцсийг нь хүртэл үзэхээр шийдээд байтал хаалга онгойв:. Тэр нэг ухасхийн хөшгөн хаалтыг онгойлгоод над руу хараад алмайрч орхив. Түүний нүд гялалзаж, царай нь өөрчлөгдөж, гарнаас минь бариад огцом өргөн босгов.
-Чи яаж байгаа чинь энэ вэ? Яах гэж байгаа юм бэ? гэж тэр над руу хашгичив.
Ирт хутга гараас минь мултарч шалан дээр уналаа. Анжей түүнийг хараад царай нь хувхайрав.
-Тэнэг амьтан. Тэнэг.
-Намайг тавь, чамайг үзэн ядаж байна. Би ингэж амьдарч чадахгүй. Чи миний ах. Би чамтай унтсан. Надад таалагдсан. Ингэж байж чадахгүй. Тавь намайг, би ориллоо.
Нүд минь харанхуйлж, толгой эргэхдээ унах дөхөхөд Анжей намайг түшиж, маш хурдан хүйтэн усыг онгойлгож намайг шүршив. Амьсгаа давчдаж байсан ч толгой арай сэргэг болов. Тэр намайг алчууранд боогоод өрөө рүүгээ аваачив.
Тэр бинт авчраад дэргэд минь суулаа. Би нүдээ аниад аяархан уйлав.
-Чи яаж байгаа чинь энэ вэ гээд тэр толгой сэгсэрч шууг минь боов.
-Энэ л чиний санааг зовоож байна уу гээд нулимсаа арчин байж хэлэв. Би юу хийчихэв ээ? Бид юу хийчихэв ээ?
– Үүний төлөө өөрийгөө егүүтгэх шахаа юу?
-Тийм ээ. Чи миний ах шүү дээ.
-Үгүй ээ.
Би нүдээ том болгов. Тэр бинтээ уяад над руу харлаа.
-Өнөөдөр надад ээж хэлсэн юм. Чи бид төрсөн ах, дүү биш. Тэд хүүхэдтэй болох гэж таван жил оролдсон гэнэ. Дараа нь намайг асрамжийн газраас авсан. Тэгэхэд би хоёрхон сартай байж. Бүх бичиг баримтаа бүрдүүлээд гэртээ их л аз жаргалтай байтал ээжийн бие эвгүйрч. Тэгтэл чи олдож, тэгээд төрсөн.
Би амаа ангайлгав. Тэр над руу харан инээгээд,
-Би ч гэсэн арайхийн итгэсэн. Би та нартай хэзээ ч адилхан байгаагүй. Та бүгд л их адилхан. Гэхдээ уламжлал ёс дэг жаягтай байж, язгууртан маягаар биеэ авч явна гэдэг муу биш. Гэтэл би ганцаараа харь гаригийн хүн шиг байдаг байсан. Заримдаа энэ бүх ихэмсэг дүр төрх миний уурыг хүргэдэг байсан.
-Чи яагаад надад анхнаасаа бүгдийг хэлсэнгүй вэ?
-Бүх зүйл энгийн байсан. Чи гурван жилийн өмнө өнөө залууг гэртээ авчирсанаа санадаг уу?
-Максим уу?
-Тийм ээ, тэр өөдгүй новш. Тэр чамайг яаж харж байгааг би тэнэг анзаардаггүй. Тэр чамайг нүдээрээ идэх мэт шунан ширтдэг байсан. Бие жижигтэй, өөдгүй амьтан. Надаас өөр хэн ч үүнийг нь хараагүй. Миний бүр дургүй хүрсэн. Тэр үед л чамайг би дүүгийн хайраар бус өөр хайраар хайрладгаа мэдсэн. Өөр хэн нэг нь чамайг ингэж хараасай гэж хүсээгүй. Долоо хоногийн дараа өнөө Максим чиний тухай сургууль дээр жон жон гээд би түүнийг болгож тавьсан даа.
Түүний хоёр найз хөндлөнгөөс оролцоогүй бол амар байхсан. Чиний тухай бодол надад өвдөлт мэдрүүлээгүй. Тэрнээс хойш албаар зодоон нүдээнд оролцдог байлаа. Бие бялдрын өвдөлт сэтгэлийн өвдөлтийг намжаадаг байсан юм. Харин өнөөдөр чамайг би бүжиглэж байгааг хараад…
Би дуугүй болов. Би түүнийг амьсгаа даран чагнаж байлаа.
-Би чамайг хүсдэг байсан. Чамайг эзэмдэх зөвшөөрөл авах гэж хүлээж чадахгүй байсан. Гурван жил, гурван жил. Энэ ямар байдгийг чи мэдэх үү? Чамайг дурамжхан биш байгааг анзаарч эхэлснээс хойш. Намайг тэвчээр алдуулсан.
Би уруулаа хазална. Толгойд хамаг юм холилдоно. Намайг аз жаргалтай байсан гэж хэлэхэд хэцүү ч зүрх минь яльгүй хөнгөрсөн байлаа. Бид хамтдаа өссөн.
-Яагаад өнөөдөр гэж? Өнөөдөр яагаад ээж чамд ингэж хэлсэн юм бэ? Ийм мэдээг ингэж мэдэгддэггүй шүү дээ.
-Чи намайг хэзээ ч барьж өгөөгүй. Гэхдээ эцэг, эх маань тэнэг биш шүү дээ. Ээж намайг зодолддогийг мэдээд олон удаа загнаж байсан. Бөөн дуулиан болж байсан. Би дуугүй байсан. Зодолдох эсэх нь миний хэрэг гэж. Харин өнөө өглөө тэдэнтэй адилхан байхыг хүсэхгүй байна гээд хэдэрлэсэн чинь тэр ч тэсээгүй. Түүний буруу биш ээ. Би л тэвчихийн аргагүй хүүхэд.
Би инээмсэглэв. Тэр над руу харан дөхөж суугаад үсийг минь арчиж эхэллээ.
-Чи намайг уучлах уу?
-Хэдийнэ уучилсан.
-Угаалгын өрөөнд хэлсэн зүйл чинь үнэн үү?
-Юу?
-Чамд таалагдсан гэдэг нь?
Би хавч шиг улайж байгаагаа мэдэрлээ.
-Чамд энэ чухал юм уу? Би чиний анхных чинь биш биз дээ?
-Зүгээр, би чиний төлөө үүнийг хийсэн юм. Хэрэв чи анзаараагүй бол надад ямар байгааг бас мэдэх л ёстой доо.
Тэр миний үсийг тун хичээнгүйлэн арчиж байв. Түүний уруул минийхтэй тун ойрхон байв. Энэ бол дур сэрэл гэхээсээ илүү ер бусын хайр халамж байлаа.
Анжей миний харцтай тулгараад надаас асуусан янзтай харав. Би бараг инээмсэглэхчээн аядахад тэрбээр алчуурыг мөрнөөс минь мултлав. Таныг яг л урлагийн бүтээл шиг харж хайрлаж байсан үе бий юу? Тэр үед таны тэвчээр алдрахыг мэдрэх болно. Анжей бүсэлхийнээс минь тэвэрч аваад толгойг минь хойш болгоод хүзүүн дээр минь зөөлхөн үнсэж эхэллээ. Хоёр цагийн турш бид бие биенээсээ холдож чадахгүй байв. Хэдэн удаа дур тавьсанаа ч санахгүй байв. Эцэг, эхээ эргэн ирэхэд нүүр рүү нь харахаас ичиж байв.
Сарын дараа бид гал тогоондоо цугларч байгаад бүх үнэнээ хэлэв. Шөнө болоход түүний өрөө рүү гэтэж, өглөө нь өрөө рүүгээ нууцханаар алхаж байсныг тэд анзаарсан эсэхийг бүү мэд. Ямартаа ч хоёр жилийн дараа гэрлэхээр шийдэхэд хэн ч гайхаж хориглоогүй билээ.
Эх сурвалж www.wikimon.mn – See more at: http://www.wikimon.mn/content/72431.shtml#sthash.2qXxtLGN.dpuf
